Door de auteur zelf uit het Perzisch in het Frans vertaalde roman waarin hij, in vier innerlijke monologen, zijn revolte uitschreeuwt tegen de absurditeit van de macht en tegen de ellende van het volk, en waarin aan geheime verlangens en verboden begeerten de vrije loop wordt gelaten. Tegelijk de verhalen van een vader, die zijn baan verloren heeft, een moeder tijdens haar “vier weeën” (‘barensweeën’ in de Perzische traditie), een dochter op de grens naar de volwassenheid en een zoon, een verwesterde student die met zelfmoordplannen rondloopt. De roman was zowel onder het sjah-regime als daarna verboden in Iran. De auteur, tevens oprichter van de eerste Iraanse filmschool, leeft in Frankrijk.