Sinds 1996 verbreidden de in Duitsland actieve `Gelukkige Werkelozen’ een ketterse boodschap: werk voor allen zal er nooit meer komen en dat biedt een historische gelegenheid. Niet werkeloosheid is het probleem, maar geldloosheid en het gebrek aan maatschappelijke acceptatie. Daarom pleiten de `Gelukkige Werkelozen’ ervoor dat mensen die uit overtuiging werkeloos zijn een passende uitkering krijgen. Dat vereist een revolutie in het denken, een verwerping van de arbeidsmoraal. In dit boek werden manifesten en vlugschriften (1996-2002) van de `Gelukkige Werkelozen’ gebundeld. In de inleiding van Guillaume Paoli wordt een poging gedaan het theoretisch raamwerk van de beweging te omschrijven.