Studente aan de Sorbonne als de nazi’s Frankrijk binnenvallen, sluit Simonne Minguet zich al gauw aan bij de trotskistische verzetsgroep ‘Comité communiste intenationaliste’. In 1944 hoort ze bij de gewapende milities die Frankrijk niet alleen van de nazi’s wilden bevrijden, maar van het hele kapitalisme. In maart 1944 gaat zij bij Caudron, een grote vliegtuigfabriek in Issy-les Moulineux werken om er clandestien deze strijd voor te bereiden. De Gaulle, die het gevaar van deze volksbeweging voor de kapitalistische staat inzag, riep de hulp in van “de eerste stalinist” Maurice Thorez, die nog in Moscou vertoefde. De man die in 1936 de algemene staking kon doen stoppen, kwam in november 1944 om “zijn arbeiders” weer in het gareel te brengen. Simonne Minguet beschrijft deze “coup van 30 november” in détail, evenals de moeizame strijd die er in de fabriek geleverd wordt, waar de arbeiders een begin van zelfbeheer kennen, waarbij zij niet alleen de kapitalistische bazen tegenover zich vinden, maar ook de stalinisten van de CGT en de PCF. Nadat ook de staking van november-december 1947 mislukt, sluit de fabriek in februari 1948. “We hadden weer eens ‘de trein gemist’, en de grote arbeidersbewegingen PC, PS en CGT waren daarvoor verantwoordelijk”, concludeert de auteur. Zij vult haar verslag aan met enkele documenten, om “een licht te werpen op de unieke, onvervangbare rol die de Vierde Internationale speelde in de meest sombere periode van de arbeidersbeweging”. Enige kritiek op de remmende rol die Trotski en zijn aanhang zelf mogelijkerwijs op die beweging zouden hebben gehad, hoeft men dan ook niet te verwachten.