Max Hölz was in de jaren tien en twintig van de twintigste eeuw een vooraanstaand lid van de Duitse communistische beweging. Hölz schildert in zijn autobiografie zijn jeugd en zijn werk als landarbeider. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij politiek bewust en actief in de communistische beweging, Hij was betrokken bij diverse opstanden, al dan niet geïnstigeerd door de Duitse communistische partij (KPD). Zijn betrokkenheid bij een grote gewapende arbeidersopstand in Midden-Duitsland in 1921 leidde ertoe dat hij wegens zijn radicaliteit ook uit de KPD gegooid werd. Hölz werd opgepakt en na een proces vol onregelmatigheden tot levenslang veroordeeld. Het tweede deel van zijn mémoires bestaat uit beschrijvingen van het leven in de bajes en zijn vervroegde vrijlating in 1928. Een jaar later verscheen deze autobiografie. Hölz vluchtte na de machtsovername door de nazi’s naar Rusland en kwam daar al snel onder nooit opgehelderde omstandigheden om het leven. In de appendix bij dit boek zijn fragmenten van diverse artikelen, brieven en documenten afgedrukt waarmee de moeizame verhouding tussen Hölz en de KPD geïllustreerd wordt. Fotografische herdruk waarbij de foto’s niet altijd van even goede kwaliteit zijn gebleven.