Op naar het scheppende niets

Novatore roept op tot een destructieve revolutie gebaseerd op grote passies en ideeën, op de dromen en wensen van een `ik’ die sterk van overtuiging is. Die revolutie is meer dan ooit nodig om ons uit dit moeras van middelmatigheid te halen. Hier voor is een opstand van het proletariaat nodig, een opstand die verder gaat dan een opstand voor een “gevulde buik”, maar de vorm zou moeten hebben van een opstand ter realisering van een “volwaardig leven”. Hoogdravend en theatraal proza dat aan lang vervlogen tijden doet denken maar dat in bepaalde Italiaanse anarchistische kringen (de ‘insurrectionalista’ – de opstandigen) nog gemeengoed is. Deze tekst is sterk in de geest van Stirners en Nietzsches gedachtengoed geschreven. Novatore leefde van 1890-1922, was van boeren komaf. Weigerde na een paar maanden nog verder naar school te gaan, werd een autodidact die zichzelf bekend maakte met de werken van Stirner, Nietzsche, Wilde, Ibsen, Beaudelaire e.v.a. Vanaf zijn achttiende actief in het anarchistisch milieu en al snel in conflict komend met de `sterke arm’. Zat drie maanden in de bak wegens het platbranden van een kerk, werd gezocht wegens diefstal en beroving. Vanaf 1914 schreef hij in diverse anarchistische bladen, deserteerde tijdens de Eerste Wereldoorlog en werd bij verstek ter dood veroordeeld. Niks meer te verliezen dook hij onder en trok het land door terwijl hij de gewapende opstand tegen de staat propageerde. Hij werd gevangen genomen om enige maanden later met een amnestie weer vrij te komen. Opnieuw betrokken bij diverse opstandjes en overvallen. De zomer van 1922 wist hij aan een fascistische moordaanslag te ontkomen door zich met handgranaten een weg naar de vrijheid te bombarderen. Op 29 november 1922 werd hij bij het verlaten van een taveerne door `carabinieri’ doodgeschoten. Mooie uitgave van deze relatief nieuwe Amsterdamse anarchistische uitgeverij.