Elf `veteranen’ van de 1968-generatie, die geen afscheid van hun toenmalige engagement hebben genomen, proberen een verband te leggen tussen hun toenmalige politieke activiteiten en hun hedendaagse visie op de samenleving. Velen zien zowel overeenkomsten als breuken in hun persoonlijke en politieke ontwikkeling. Ieder voor zich geeft aan hoe hij of zij zich heden ten dage nog steeds inzet voor structurele veranderingen in ons maatschappelijk systeem. Kernthema’s zijn de visies op arbeid, de definiëring van het kapitalisme en de arbeidersklasse en de (on)mogelijkheid van radicaal werk binnen de vakbonden.