Anarchisme en geweld zijn in de ‘publieke opinie’ vaak met elkaar verbonden; deels door het concept van de ‘propaganda van de daad’, deels door de manier waarop de burgerlijke pers de angst van de elite voor de aanvallen van het volk, heeft weten over te brenegen op de bevolking – alsof de samenleving zelf een doelwit zou zijn van deze aanvallen. Malatesta gaat in zijn tekst ‘Anarchisme en geweld’ in op de kwestie van geweld en zet zijn standpunt uiteen. Hij gaat daarbij in op zowel de manier waarop hij denkt dat verandering teweeg gebracht kan worden en hoe de vrijheid en zelfbeschikking die anarchisten nastreven, constant onder druk staan door het staatsapparaat. Hierbij gaat hij ook in op de gewelddadige uitspattingen van de in het nauwe gedreven bevolking of individuen en de soms onkritische manier waarop hier door de anarchistische beweging wordt omgegaan. Malatesta neemt daarbij echter altijd de situatie in acht hoe mensen tot hun daden komen.Daarbij neemt hij een scherpe stellingname tegen het dagelijkse structurele geweld dat mensen weerhoudt zich te voorzien in hun basisbehoeften en voor het recht op geweld als zelfverdediging.