Hoe verhouden vrijheid en gelijkheid zich? Het is een dilemma waar emancipatiebewegingen al sinds de negentiende eeuw mee worstelen. Het sociaalanarchisme biedt een oplossing. Wat waren de feitelijke stellingen van de belangrijkste anarchistische denkers? Wat kunnen we leren uit de concrete anarcho-syndicalistische associaties en federaties tijdens de Spaanse Burgeroorlog? Waarom waren de centrale pedagogische vernieuwers van de 20ste eeuw anarchisten? Is anarchisme écht inherent gewelddadig en extremistisch, of is dat propaganda? Ludo Abicht formuleert een antwoord op al deze – en meer – vragen over het historische anarchisme. Abicht kijkt ook hoopvol naar het heden en de toekomst. Is de ‘commonsbeweging’ – die radicaal democratische, ‘horizontale’ gemeenschappen stimuleert – de erfgenaam van het sociaalanarchisme? Abicht ziet in de kritiek van die beweging op de dominante vermarkting van het hele leven een hoopgevende impuls. Gevoed door een actieve uitwisseling met de sociale en culturele erfenis van talrijke (maar bedreigde) indogene beschavingen, bieden de commons op een boeiende manier verzet tegen het dominante systeem. Met een nawoord van Hans Achterhuis.