“De eerste en tweede keer dat ik gek werd, kreeg ik professionele hulp: opsluiting en drogering en bleef zo’n drie maanden gek. De derde keer kreeg ik hulp van een vriendin die niet bang was voor wat er gebeurde omdat ze het zelf ook had meegemaakt. Toen was het in een paar uurtjes over.” “Call me crazy” is gedeeltelijk een zelfhulp gids en gedeeltelijk een geschiedenis van de gekkenbeweging in Canada. Irit Shimrat maakte zelf de tocht van hulpeloze patiënte tot een openhartige activiste. Ze schrijft waarom het nodig is alternatieven voor de psychiatrie te ontwikkelen en geeft praktijk voorbeelden over hoe die er dan uit zou moeten zien. Verder veel verhalen en ervaringen van mensen die bezig zijn met psychiatrie, voor wie drogeren en opsluiten geen oplossingen zijn. Achter in het boek vind je een lijst met tips voor het helpen van iemand die in een crisis zit.