Op 19 juli 1936 kwam een aanzienlijk deel van de Spaanse bevolking in opstand tegen de couppoging van de fascistische generaal Franco en zijn handlangers. Het volk maakte zich meester van wapens en voorkwam in een groot aantal steden dat de militairen er de macht overnamen. Vervolgens kwam er een sociale revolutie opgang die zijn weerga niet kende. Een aanzienlijk deel van de landbouw en industrie werd gecollectiviseerd door de arbeiders. Tevens werden er milities gevormd, waarin geen onderscheid naar rangen bestond en iedereen hetzelfde uitbetaald kreeg. De milities werden de waarborg voor de revolutie. De Republikeinse regering en de Spaanse communistische partij PCE zagen dat met lede ogen aan en bereidden de contrarevolutie voor. Ze drukten de militarisering van het leger door en ontmantelden vervolgens een groot aantal gecollectiviseerde industrie- en landbouwbedrijven om ze weer onder hiërarchische verhoudingen te laten draaien. Dat culmineerde in de coup van republikeinen en communisten tijdens de onlusten van mei 1937. Delen van de zeer grote anarchistische beweging in Spanje verzetten zich tegen deze gang van zaken. Een van de meest uitgesproken en vasthoudende tegenstanders in het anarchistische kamp was de IJzeren Kolonne (Columna de Hierro) samengesteld uit met name boeren en arbeiders uit de regio van Valencia. Abel Paz, medestrijder en later historicus van de Spaanse anarchistische beweging, reconstrueerde de geschiedenis van deze Kolonne, belicht de interne discussies en de conflicten met de `eigen’ anarchistische beweging. Deze uitgave is de Spaanse versie van een oorspronkelijk in 1984 uitgekomen Catalaanse versie.