Gerd Koenen, voormalig kopstuk van de Kommunistischer Bund Westdeutschlands – één van Duitslands zogenaamde K-groepen die op China, Albanië dan wel op Cambodja waren georiënteerd, schreef zijn politieke memoires over wat hij Duitslands rode decennium noemt. Hiermee doelt hij op de periode tussen de politiemoord in Berlijn op de student Benno Ohnesorg (op 2 juni 1967) en het einde van de Duitse Herfst (1977), toen de RAF-kopstukken Baader, Enslin en Raspe werden gezelfmoord en andere RAF-activisten de Duitse establishment vertegenwoordigers Buback, Ponto en Schleyer vermoordden. Alle ins en outs van deze autoritair georganiseerde groep met een extreem dogmatisch gedachtengoed, worden door Koenen, door zijn eigen bril belicht. Ondertussen heeft Koenen overigens al lang afstand gedaan van zijn linkse verleden.