De vestiging van de islamitische republiek in Iran (1979) en het doodvonnis jegens de Indiase schrijver Salman Rushdie dat de leider van die republiek, Ruhollah Khomeini, tien jaar later als fatwa uitsprak markeerden de gewijzigde verhouding tussen het seculiere westen en de islamitische wereld. Volgende keerpunten kwamen in 2001 met de aanslagen in de VS door Al Qaida, in 2004 met de moord op Theo van Gogh door een Nederlandse islamist, in 2005 met de publicatie van enkele cartoons van de hand van Kurt Westergaard in de Deense krant Jylland-Posten*, in 2007 met een lied van de van huis uit katholieke cabaretier Hans Teeuwen in het programma Bimbo’s en boerka’s (Teeuwen was ook al in 2001 met een scherp lied, ‘God en Allah’, gekomen) en in 2008 met de korte film Fitna van Geert Wilders. Sindsdien heeft ‘het islamdebat’ niet aflatend gewoed, maar de laatste tijd lijken de scherpe kantjes er van af te gaan. Vandaar dat de tijd ons rijp leek in alle nuchterheid en zonder de hijgerige druk van een incident (hoewel dat tussen ’t ter perse gaan van dit nummer en het moment waarop u dit leest zomaar veranderd kan zijn) nog eens een aantal argumenten in dat debat tegen het licht te houden en er nieuwe overwegingen aan toe te voegen.