Edward Snowden, Julian Assange en Chelsea Manning zijn de hoofdrolspelers in de strijd die zich afspeelt rond staatsgeheimen en massasurveillance, vrijheden in het internettijdperk en oorlog en terrorisme. Ze worden vaak gezien als klokkenluiders die informatie naar buiten brengen. Volgens Geoffroy de Lagasnerie zijn ze veel meer dan dat: voorbeeldfiguren die de kunst van de revolte opnieuw uitvinden. We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe manier van denken over politiek en over hoe we ons opwerpen als politiek subject. De anonimiteit zoals die door WikiLeaks mogelijk wordt gemaakt en de vluchtbewegingen en asielaanvragen van Snowden en Assange breken met de traditionele vormen van protest. Die handelswijzen brengen ons ertoe na te denken over het functioneren van de democratische ruimte, over de concepten burgerschap, staat, groepstoebehoren, het woord voeren, openbare ruimte en collectief, en nodigen ons uit de taal van de kritische filosofie te herformuleren. De hedendaagse theorie richt haar aandacht op volksbijeenkomsten als Occupy, de Indignados en de Arabische lentes. Maar zou een nieuwe opvatting van emancipatie misschien kunnen ontstaan vanuit de op zichzelf staande acties van Snowden, Assange en Manning?