“Als echter het politieke leven in het gehele land wordt onderdrukt, zal ook het leven in de sovjets onvermijdelijk steeds meer verkommeren. Zonder algemene verkiezingen, ongehinderde vrijheid van drukpers en vergadering, zonder een vrije strijd van opinies kwijnt het leven in elke openbare instelling weg, wordt het een schijnleven, waarin alleen de bureaucratie het actieve element vormt. Het openbare leven dut langzamerhand in, enkele tientallen partijleiders met een onuitputtelijke energie en een grenzeloos idealisme dirigeren en regeren, de eigenlijke leiding is in handen van een tiental knappe koppen onder hen, en een elite uit de arbeidersklasse wordt van tijd tot tijd opgeroepen tot het bijwonen van vergaderingen, om te applaudiseren voor de redevoeringen van de leiders, om unaniem in te stemmen met voorgelegde resoluties, in wezen dus een regerende kliek – wel een dictatuur, maar niet de dictatuur van het proletariaat – de dictatuur
van een handjevol politici, dat wil zeggen: dictatuur in de zuiver burgerlijke betekenis (…)” In het najaar van 1918, terwijl ze in Breslau gevangen zat, analyseerde Rosa Luxemburg op dialectische wijze de Russische Revolutie, waarbij ze met scherpe blik de verwording daarvan voorzag. Het duurde tot 1974 voordat een ‘communistische’ staat haar tekst, de eerste marxistische kritiek op het bolsjevisme, durfde te publiceren. Dankzij uitgeverij de Dolle Hond is de Nederlandse vertaling weer verkrijgbaar.