Vaak geroemd als het hoofdwerk van de ‘Frankfurter Schule’ waarvan Horkheimer en Adorno twee van de voornaamste leden waren. Het boek gaat uit van de kernvraag over het modernisme: waarom de mensheid in plaats van tot het scheppen van ware menselijke verhoudingen te komen, terugvalt in een nieuwe vorm van barbaarsheid. Om tot een antwoord op die vraag te komen onderwerpen de heren de filosofische traditie aan en nauwgezet kritisch onderzoek. Ouwe koek blijft soms goed.