De socioloog Leggewie schreef een vrij overzichtelijke analyse van wat `globalisering’ nu eigenlijk allemaal kan betekenen (naar gelang de interpretatie) en wat bepaalde groepen activisten (die samen de niet bestaande – althans als coherente samenhang – anti-globaliseringsbeweging vormen) er op tegen hebben. Het aardige aan dit boek is dat hij ook vele vaak vergeten vormen van anti-globalisering bekijkt (zoals extreem rechts die er campagne mee voert; de katholieke kerk die ook af en toe zijn kritiek spuit op globalisering van de economie; het steeds meer oprukkende reformisme binnen de `beweging’; de wederopstanding van de oudlinkse intellectuelen (denk bijvoorbeeld aan Toni Negri, Régis Debray en Alain Tourraine); en de globaliseringskritiek vanuit het bedrijfsleven die als een soort `backlash’ tactiek (bestrijden van je vijanden met hun eigen wapens) gezien kan worden. Voorts analyseert hij de tegenstanders ter linkerzijde waarbij zowel de lobbyende en congrestijgerfactie (de NGO’s) aan bod komt, als de tak van de beweging die al of niet geweldloos de straat op gaat. Tot slot probeert hij een antwoord te vinden op de vraag op welke wijze de tegenstanders van globalisering tot een democratischer maatschappij denken te komen (hierbij gaat het met name om de NGO-tak van de beweging).