NGO’s (non-gouvernementele organisaties) gelden in bepaalde kringen sinds het begin van de jaren negentig als dragers van de hoop op maatschappelijke en politieke verandering. Als belangrijkste indicatie daarvoor wordt de toenemende samenwerking in globale netwerken aangevoerd. De auteurs gaan in deze bundel, aan de hand van de ontwikkeling van globale netwerken met betrekking tot klimaatbeheersing, na of deze veronderstelling ook terecht is. Tevens wordt door hen duidelijk gemaakt welke indammende en signaalfunctie deze NGO’s hebben. Nationale overheden en NGO’s hebben een soort wederzijdse afhankelijkheid ontwikkeld.