In 1969 werd vanuit de toenmalige studentenbeweging in Nijmegen een klein, links imperium opgezet, bestaande uit een uitgeverij (SUN), een drukkerij (SSN) en – iets later – een boekhandel (De Oude Mol). Alle drie overleefden ze de studentenbeweging van die jaren met meer dan drie decennia. Ze voorzagen in een behoefte maar hielpen die ook creëren, op geheel eigen wijze. Hun lotgevallen zijn niet los te zien van de gedaantewisselingen die de universiteit in die periode doormaakte: de democratisering van de professorenuniversiteit rond 1970 en vervolgens de sluipende omvorming tot de ‘ondernemende universiteit’ die in de studentenacties van de late jaren zestig al werd voorzien. In ‘Een zaak van lange adem’ schetst Ruud Abma niet alleen de voorgeschiedenis van dit initiatief maar ook de betekenis ervan voor de politiekintellectuele cultuur van de daaropvolgende decennia