De KPD(O) staat voor een alternatief communisme in de tijd tussen de twee wereldoorlogen. Ze heeft een belangrijke bijdrage gegeven aan de marxistische theorie en praktijk in de jaren ‘20 en ‘30: de eerste marxistische fascisme-analyse en de strijd tegen het leiderschap van de communistische partij van de Sovjet Unie. De partij zette zich in voor haar zelfstandigheid en kritische solidariteit met de Sovjet Unie en bemoeide zich al vroeg met een eenheidsfront tegen fascisme. Deze strategieën hebben de grote nederlaag van de Duitse arbeidersbeweging in 1933 met al haar verschrikkelijke gevolgen niet kunnen voorkomen. De nieuwe oplage van dit boek, voor het eerst in 1997 verschenen, kon dankzij de opening van archieven in Oost-Europa wezenlijk uitgebreid worden. Nu kon de vroege strijd tegen het Moskouse paternalisme (1922) getraceerd worden evenals de bijdrage van KPD(O)-leden in de DDR en hun uitsluiting en vervolging na 1950. De KPD(O) behoorde tot het duidelijkste en belangrijkste alternatief voor het Stalinisme in de communistische wereldbeweging; zij was op geen enkele manier monolitisch, maar juist gedecentraliseerd.