Het streven naar oneindige economische groei is onlosmakelijk verbonden met het neoliberalisme. Eindeloze groei vernietigt echter onze leefwereld en matiging en krimp zijn juist onvermijdelijk voor het behoud daarvan. Neoliberale politici houden ons voor dat er technische oplossingen voor de klimaatproblemen bestaan. De dreigende tekorten aan gas en olie ten gevolge van de oorlog in de Oekraïne bracht kernenergie weer in beeld. Het leverde neoliberale boegbeelden als Rutte en Macron de legitimatie op om kernenergie te presenteren als ‘groen’. Een belangrijke rol daarbij speelt de neoliberale newspeak. Wie de betekenis van een term bepaalt, dus definitiemacht heeft, bepaalt ook de inhoud van het publieke debat. Wanneer iedereen spreekt over ‘sociale dialoog’ en over ‘sociale partners’ in plaats van over werkgeversverenigingen en arbeiders, over het ‘reddingsplan van de werkgelegenheid’ in plaats van over collectief ontslag en over ‘medewerkers’ en niet over loonarbeiders, dan is er sprake van kolonisering van de taal door de ideologie van het neoliberalisme. Zo verdraaien de aanhangers van het neoliberale kapitalistische denken woorden en argumentaties. En wanneer slachtoffers en promotors van een politiek-economisch model dezelfde woorden gebruiken, werkt de ideologie van het bedrijfskundig denken door. De uitdrukking ‘Human Resource Management’ (die de term ‘Personeelszaken’ vervangen heeft), keert ‘het menselijk nut van de economie’ om in ‘het economische nut van de mens’. Dat leidt tot categorieën als de ‘nutteloze mens’ en de mens als ‘machine’. ‘De mens wordt middel, een bron ten dienste van een bepaald nut, zoals de onderneming, de organisatie, het kapitalisme.