Praten met vrienden maakt Hannah Arendt gelukkig. Ze koestert haar vele vrienden middels brieven en frequente bezoeken. Arendt kiest voor vrienden die zelf nadenken, die geen meelopers zijn. Volgens Arendt zorgt vriendschap voor een open en vertrouwde sfeer en voor spontane gesprekken zonder hiërarchie. Wat vrienden gemeen hebben, is de wereld tussen hen in. Die wereld doet er voor hen toe. Dat noemt Arendt amor mundi, de liefde voor de wereld. De dingen en gebeurtenissen worden pas menselijk wanneer we ze kunnen delen met vrienden. En zo verrijkt onze omgang met vrienden ook de praktijk van het democratische proces. In ‘Het geluk van nabijheid’ onderzoekt Lieve Goorden de nauwe verbintenis van vriendschap en democratie in Arendts denken en doen.