Een eenmalige gezamelijke uitgave (1/2001) van de bladen VD Amok & Vredescahier, met een verzameling kritische essays over het toenemend militarisme van de Europese Unie (EU) en haar partner instellingen. De VS hebben met de financiering en ontwikkeling van ruimtenschilden en het gebruik van het concept `schurkenstaat’ nog steeds een voortrekkersrol in de gemilitariseerde wereld. De EU gaat met haar idee van zogenaamde ‘humanitaire interventie’, door uitbreiding van territorium en verstrekking van haar militair complex ook steeds meer in de richting van een offensief gerichte militaire politiek. Zoals dit boek stelt is de geloofwaardigheid van de westerse landen, die 80% van de wapenexporten voor haar rekening nemen, na de dekolonisatie nihil. Het aanvallen van ‘schurkenstaten’ of het plegen van humanitaire interventies, in combinatie met het vasthouden aan neoliberale maatregelen, versterken het idee dat we in toenemende mate met neokoloniale Westerse staten te maken hebben. Het uitbreiden van de militaire capaciteit en het toenemen van het democratisch tekort in het ‘verenigde’ Europa zijn sprekende voorbeelden van een neergaande spiraal. Oostenrijk en Zweden verklaren dat deelname aan NAVO operaties geen belemmering meer vormen voor hun ‘neutraliteit’. Een goede uitgave die deze tendenzen beknopt en kritisch in beeld brengen. Er zijn wel een paar noten weggevallen, maar een kniesoor die zich daar aan stoort.