Onder het tsaristische regime van rond het begin van de twintigste eeuw waren er weinig of geen mogelijkheden om politieke activiteiten in de openbaarheid te ontwikkelen die uiting konden geven aan de kritiek op het heersende systeem. Een van de weinige uitlaatkleppen was de literatuur. Veel maatschappijkritiek werd zodoende dan ook in romans en novellen verwerkt. De russissche anarchist Kropotkin (1842-1921) schreef in zijn ballingsschapsoord London deze Russische literatuurgeschiedenis waarin hij die beschrijft vanaf zijn vroegste begin tot aan zijn tijdgenoten Gonsjarov, Turgenjev, Tolstoi, Dostojevski en Tsjechov. Kropotkin vergelijkt ook de Russische literatuur met de Westerse literatuur.