‘De mythe van de rede’ is de titel die de auteur gegeven heeft aan een bundel met drie teksten die “drie momenten van overpeinzing vormen over onze kosmovisie […]: ons wereldbeeld, de manier waarop wij de werkelijkheid waarnemen in functie van onze manier van denken, die zelf verbonden is met een sociale werkelijkheid die de onze is. Deze bijzondere manier om de werkelijkheid op te vatten is gelieerd aan een kosmogonie, het mythische of wetenschappelijke verhaal over de vorming van ons universum; en aan een kosmologie, het begrip of de poging tot begrip van datzelfde universum.” De eerste ‘overpeinzing’ gaat over verschillen in taal die een verschillend wereldbeeld zouden uitdrukken, met als voorbeeld de ‘intersubjectieve’ talen van de Maya’s, die de uitdrukking zou zijn van hun egalitaire ‘kosmovisie’, terwijl de Indo-Europese talen, die een subject en een object kennen, eerder uitdrukking zouden zijn van een ‘elitaire’ kosmovisie: ‘onze’ Westerse beschaving die de wereld wil overheersen. De tweede ‘overpeinzing’ gaat over, of is een kritiek op de scheiding in de Westerse beschaving tussen de begrippen ‘natuur’ en ‘cultuur’; een scheiding (en verscheurdheid) die zogenaamd ‘primitieve’ of ‘pre-historische’ beschavingen niet kennen. En de derde overpeinzing, onder de titel ‘Van de mythe van de rede tot de reden voor de mythe’, levert hij kritiek op de historici Jean-Pierre Vernant en Pierre Vidal-Naquet, en de antropoloog Claude Lévi-Strauss, alle drie vermaarde geleerden uit de jaren zestig, die de superioriteit van het Westerse denken weliswaar nuanceren, maar zeker niet loslaten. De auteur benadrukt gelukkig zelf dat het hier slechts om ‘overpeinzingen’ gaat, doorspekt met persoonlijke herinneringen, want van een werkelijke analyse of enige dialectiek is hier geen sprake. Wel wordt duidelijk dat de auteur die in 1996 dankzij de Zapatistas in aanraking kwam met de Indianengemeenschappen in Mexico, gefascineerd is geraakt door die ‘andere’ wereld, die hij daardoor te idealistisch en te statisch bekijkt. George Lapierre maakte deel uit van de groep ‘een boot voor Chiapas’ die in 1997 met een zeilbootje, de ‘Rêve d’Absolu’, naar Mexico voer, in een poging om het bureaucratisme dat de ‘Zapatista-beweging’ al gauw in zijn greep had, te “omzeilen” en “de Zapatistas te bezoeken in het hart van de Lacandona-woud, en hun boodschappen, getuigenissen van strijd, brieven, kindertekeningen en vormen van hulp [van steungroepen en sympathisanten uit Europa] te brengen…”