`Minima Moralia’ werd door Adorno geschreven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het boek was bedoeld als geschenk voor de vijftigste verjaardag van Max Horkheimer. Het wortelt in het ‘geschonden leven’, een verminking die het gevolg is van de dictatuur van het nationaalsocialisme en de technieken van de cultuurindustrie in de laatindustriële maatschappij. De titel is een zinspeling op Magna Moralia, een van Aristoteles’ werken over ethica. De ‘treurige wetenschap’ die in het boek wordt uiteengezet, is de ‘leer van het goede leven’, een leven dat niet langer mogelijk is vanwege het onmenselijke karakter van de maatschappij. In een reeks aforismen en korte bespiegelingen diagnosticeert Adorno alledaagse ervaringen. Hij laat zien hoe de geringste verandering in het dagelijks gedrag in verband staat met de catastrofale gebeurtenissen van de twintigste eeuw.