Fraaie bibliofiele heruitgave van Figners autobiografie, beslaat drie banden in een linnen omtrokken cassette. Vera Figner was één van de relatief grote groep kinderen van de Russische adel, die met zelf-opofferend klasseverraad de sociale revolutie dichterbij wilden brengen. Zij ging als jong meisje medicijnen studeren in Zürich, waar zij in aanraking kwam met de Russische revolutionairen in ballingschap, met mensen als Bakoenin en Kropotkin. Terug in Rusland sloot zij zich aan bij de ondergrondse “Narodnaja Volja [Volkswil]” die als voornaamste doel had de tsaar – als symbool van het verkeerde, wrede vaderland – te vermoorden. Toen dat in 1883 eindelijk lukte, werd zij, samen met haar hele groep, verraden en uiteindelijk tot levenslang veroordeeld. Na de revolutie van 1905 werd zij vrijgelaten. Haar zeer gedetailleerde en meeslepend geschreven herinneringen, zelfs van de twintig jaar dat ze in eenzame opsluiting zat, vormen een indrukwekkend document van deze “voorgeschiedenis” van de Russische Revolutie. Indrukwekkend verslag van een bewogen leven, maar zo nu en dan zit je ook met kromme tenen te lezen vanwege de verticale wijze waarop de sociaal revolutionairen georganiseerd waren.