Het wezen van het moderne kapitalisme en de industriële productie is een proces dat ons steeds meer van de natuurlijke wereld vervreemd. Volgens Rogers is de natuur deel van de maatschappij, maar is ze generaties lang onderdrukt en zijn haar rechten geschonden. Zolang als we de natuur zien als iets dat “buiten” ons staat – ook al zien we het als beschermenswaardig – verliezen we hart en ziel van de menselijke natuur en onze relatie met de veel grotere “natuurlijke maatschappij”.