De Tweede Wereldoorlog staat bekend als ‘goede oorlog’. De regimes van Mussolini en Hitler behoren tot de bruutste dictaturen van de 20ste eeuw. Hitlers massamoord op Joden, Roma en Sinti, homoseksuelen, socialisten en anderen, mag nooit vergeten worden. Maar de Geallieerden hadden hun eigen imperialistische doelen, zoals het verdedigen van handelsroutes en hun kolonien. Tot midden 1943 lieten ze de bevolking van bezet Europa, Joos en niet-Joods, volledig over aan hun lot. Tijdens de nazibezetting ging de Nederlandse elite door met haar zelfverrijking, gesteund door een regime dat een bloedbad aanrichtte onder Joden, communisten en andere verzetsstrijders. De Nederlandse staatsbureaucratie, het politieapparaat en de NSB waren het verlengstuk van de nazi’s. Tegenover deze onbeschaamde collaboratie was echter ook verzet. De Februaristaking van 1941 was de grootste staking tegen de Joodse deportaties in bezet Europa. De communistische partij en andere ondergrondse verzetsorganisaties hielden daarna met hun verzetsbladen, hulp aan onderduikers, papiervervalsingen en aanslagen de hoop voor de bevolking levend. De periode 1940-1945 bevat cruciale lessen voor de strijd tegen oorlog en fascisme vandaag de dag.