Dit interessante boekwerk gaat over Work First in Utrecht, dat hier uitgevoerd wordt onder het motto `Werk Loont!’ Het beeld dat eruit naar voren komt over deze re-integratiemethode is behoorlijk ontluisterend. Niet eens zozeer het feit dat de ochtenden gevuld worden met vrij simpele en geestdodende activiteiten als het uitzoeken van klerenhangers, het vouwen van dozen en het verpakken van stickervellen. Dat is op zich algemeen bekend. En interessant werk bieden is, zo is altijd het argument, niet het doel van deze activiteiten. Het gaat er vooral omdat mensen weer werkritme opdoen en geactiveerd worden. Het onthutsende zit hem wat mij betreft in de trainingen en coaching en in het schijnbaar ontbreken van ieder plan. Het lijkt erop alsof de coaches bij ‘Paradijs bv’ volledig vrij zijn hun eigen hobby’s uit te leven, zoals neurolinguïstisch programmeren. In de 13 weken dat schrijver Riccardo Alberelli ‘in traject zit’ komt bovendien de ene coach na de andere langs. Soms begint de training door een nieuwe coach of een gedeeltelijk nieuwe groep weer van voren af aan. Enig maatwerk ontbreekt, het maakt niet uit welke voorgeschiedenis of welk opleidingsniveau je hebt: iedereen krijgt hetzelfde werk en dezelfde training. Coaches komen voortdurend te laat op afspraken en passen roosters aan, terwijl van de deelnemers verwacht wordt dat ze overal op tijd zijn en zich netjes aan alle strakke regels houden. Echt door het ijs zakt de ‘professionele’ begeleiding bij het eindgesprek. Daar blijkt dat ze er drie maanden lang van uitgegaan zijn dat Alberelli in de daklozenopvang huist, terwijl hij ‘gewoon’ in een huis in de stad woont. Maar dit heeft natuurlijk in hun benadering ‘geen rol gespeeld’.