Men kan Francis Picabia (1879-1959) wel als het prototype beschouwen van het ‘Destructieve Karakter’, in de betekenis die Walter Benjamin daaraan gaf. Oorspronkelijk schilder die onder andere aan de Ecole des Beaux-Arts te Parijs had gestudeerd, was hij één van de belangrijkste gangmakers van de Dada-beweging. Hij was enorm produktief en bleef ook nadat Dada in 1922 was opgeheven, de sceptische, destructieve ‘dadaïst’ binnen de surrealistische beweging. Onderhavige ‘Gedichten en tekeningen van het meisje dat zonder moeder geboren is’ werden door de auteur opgedragen aan “alle neurologen”; zij werden geschreven en getekend toen Picabia, in 1918, in Zwitserland vertoefde om te herstellen van een psychische depressie. Een poging tot een absoluut spontane, of ‘automatische’ uiting in woord en beeld; een bevrijdingsactie van woord en beeld uit het keurslijf van de Kunst. Mooi uitgegeven, gebonden editie.