Het begrip ‘commons’ (gemeenten, gezamenlijkheden) als een middel om grond en natuurlijke hulpbronnen te reguleren werd in het publieke domein geïntroduceerd ten tijde van de ‘enclosures’ in pre-industrieel Engeland. Dit hield in dat gemeenschappelijke gronden werden omheind en in privé bezit kwamen. Bij het naderen van de 21e eeuw doemen nieuwe vormen van ‘enclosure’ op: waterrechten, genen-banken en verdergaande aanspraken van multinationals op vrije toegang tot land en hulpbronnen; de natuur wordt geprivatiseerd. De auteurs nemen het voor sociale bewegingen belangrijke begrip ‘commons’ onder de loep en kijken naar de wijdverbreide strijd voor een transformatie van de relatie tussen maatschappij en natuur, zodat deze niet-exploitatief, sociaal rechtvaardig en ecologisch gezond is. Aan de orde komen voorbeelden uit de Amazone, Mexico, Kameroen, India en de industrielanden. Het proces van globalisering is niet te stoppen, o.m. vanwege milieuproblemen, maar moet niet worden overgelaten aan een machtige klasse van mondiale bureaucraten bij de Wereldbank, IMF, NAFTA en WTO.