De auteur (technologie historicus) vergelijkt wat de opkomende industrialisatie (1790-1840) en de recente automatiseringsgolf met elkaar gemeen hebben. In beide gevallen blijkt het om het vervangen van menselijke arbeid door machines en arbeidsprocessen die door de technologische vooruitgang mogelijk zijn geworden. Zoals de industrialisatie de plattelandsgemeenschappen de nek omdraaide, zo worden door de automatisering van de industrie de sociaal-economische samenhang in stedelijke agglomeraties kapotgemaakt en mensen in toenemende mate tot los van elkaar staande individuen gemaakt. Zowel toen als nu zijn er mensen en gemeenschappen die zich tegen deze processen verzetten. Meestal worden dit soort beweging aangeduid als `Luddieten’ (naar de Engelse saboteur Ludd die zich in de achttiende eeuw met de daad verzette tegen de industrialisering van de weefindustrie). Met een voorwoord van Stefan Weir.