`Low intensity conflict’ (LIC) werd na het Amerikaanse debacle in de Vietnam-oorlog de nieuwe wijze waarop de VS landen en regeringen die niet in overeenstemming handelden met haar belangen, destabiliseerde. Het was een kostenbesparende en risicoarme manier om met (meestal marxistische) regimes en bewegingen om te gaan. Het was een integraal onderdeel van de zogenaamde `Reagan-doctrine’. LIC was eerder een politiek dan een militair middel en het werd in de jaren tachtig meermalen ingezet. De voorbeelden die Malloy aanhaalt, zijn o.a. de Filippijnen, Nicaragua, Cuba, voormalig Joegoslavië en Oost-Timor.