Sylvia Pankhurst (1882-1960) komt uit een gezin van politiek actieve vrouwen (haar moeder Emmeline en zuster Cristabel waren vooraanstaande Engelse feministes). De Pankhurst-vrouwen zijn vooral bekend om hun activiteiten als ijveraarsters voor vrouwenkiesrecht. Dat met name Sylvia op veel meer vlakken actief was is (bewust of onbewust?) ondergesneeuwd. In deze politieke biografie wordt een completer beeld van Sylvia gevormd. Sylvia was een radicaal communiste, anti-fasciste, vredesactiviste, en internationalist. Haar feminisme was ingebed in een algemeen revolutionair bewustzijn en neigde niet naar seperatisme of deelstrijd. Zij kwam in de jaren twintig tot het inzicht dat parlementaire politiek geen werkelijke verandering teweeg zou brengen, ze werd een overtuigde radencommuniste. Haar radicaliteit veroorzaakte in 1921 haar excommunicatie uit de Engelse communistische partij en de Derde Internationale (Komintern). Ook daarna bleef Sylvia zich bezighouden met de arbeidersbeweging; ze onderhield contacten met links-communisten, anarchisten en anarcho-syndicalisten wereldwijd; schreef vele artikelen in het door haar geredigeerde tijdschrijft `Dreadnought‘. Later raakte ze de weg kwijt en werd in 1935 een adept van de kort daarvoor gekroonde keizer van Ethiopië, Haile Selassie.