Hans Beerends, al sinds de jaren zestig als activist en publicist betrokken bij de derdewereldbeweging, beschrijft in dit boek op kleurrijke wijze hoe de internationale betrokkenheid onderdeel was – en nog steeds is – van de Nederlandse samenleving. Na een korte inzinking in de jaren negentig kwam vanaf 2000 een generatie op die politieke gedrevenheid koppelde aan pragmatisme. De gebalde vuist werd afgewisseld met een reikende hand.