Tweede deel van Alexanders lijvige studie over de rol van de Spaanse anarchisten. In dit deel gaat hij uitgebreid in op de deelname van de anarchisten aan de centrale en regionale regeringen in Spanje, tussen 1936 en 1939. Het bloedige verloop van de mei-dagen van 1937 in en om Barcelona, de oprukkende militarisering en de decollectivisatie, de geheime agenda van de stalinistische Spaanse ommunistische Partij (PCE) en de repressie die deze ontketende tegen de anarchisten evenals de verdeeldheid binnen het anarchistische kamp zelf. In het postscriptum wordt ingegaan op de redenen waarom de anarchisten na het overlijden van Franco niet opnieuw een sleutelpositie wisten te veroveren in het post-franquistische Spanje. In de drie bijlagen wordt ingegaan op de anarchistische deelname aan en visie op gewelddaden en terreur tijdens de Burgeroorlog en de banden van de Spaanse- met de internationale anarchistische beweging, gevolgd door een reeks korte portretten van vooraanstaande Spaanse anarchisten. Voorzien van een uitgebreide bibliografie, notenapparaat en index.