Het gek-worden van vrouwelijke literaire personages (en de vele voorbeelden daarvan) wordt door veel feministische theoretica’s gezien als een daad van verzet tegen patriarchaat en machteloosheid. Gek worden als subversieve daad. Maar hoe, vraagt Marta Caminero-Santangelo zich af, kunnen zulke personages subversief zijn, als ze opgesloten, verstomd en onzichtbaar zijn? Maar tegelijkertijd is er een literaire stroming, die (vrouwelijke) gekte wel als afwijking van de norm laat zien, maar daarbij de regulatieve werking van deze norm duidelijk maakt. Deze norm wordt ons door populaire beeldvorming in de massamedia voorgespiegeld en dient ertoe vrouwen in stereotypen in te delen, die hen onderdrukken, en dat al lang. Volgens de auteur is het doel van het feminisme “het leven van vrouwen te verbeteren” en met haar boek wil ze aantonen dat er een literaire tegenbeweging is (o a. Toni Morrison, Kate Millet, Shirley Jackson) waarin gekte, zelfs als een symbolische oplossing, afgewezen wordt. Met uitgebreide bibliografie en register.