De Sociaalrevolutionaire Partij (PSR) speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de Russische revolutionaire beweging. De auteur probeert een verklaring te vinden voor de vraag waarom deze partij – die voortbouwde op de traditie van 1870 – niet de overhand kreeg in een agrarisch land zoals het tsaristische rijk. Hierbij maakt hij gebruik van een groot aantal gedrukte bronnen – en voor de eerste maal sinds het verbod van de partij door de Bolsjewieken begin jaren twintig – put hij uit het materiaal dat zich bevindt in het archief van het Centraal Comité van de PSR. Zijn studie geeft een gedetailleerde analyse van de theoretische grondslagen van de partij als ook van haar organisatorische structuur. Tevens uitgebreid aandacht voor het politiek optreden gedurende de eerste Russische revolutie (van 1905).