Van 1957 tot 1972 bestookte de artistieke en revolutionaire beweging de Situationistische Internationale (SI) de wereld met haar subversieve, radikale ideeën. Aanvallen op het politieke, economische en artistieke establishment waren kernactiviteiten van de SI. Zo ook haar kijk op stadsontwikkeling en architectuur. In de beginjaren werkte een aantal leden aan plannen voor `situationistische’ huizen- en stedenbouw. Het eerste hoofdstuk verkent de kritiek van de situationisten op de toenmalige steden en stedenbouw. Het tweede hoofdstuk beschrijft de alternatieven die diverse SI-leden formuleerden. Het derde hoofdstuk beschrijft hedendaagse visies op het urbanisme die volgens de auteur geïnspireerd zijn door de ideeën van de SI.