Een academische studie over het verschijnsel terrorisme, waarbij aangemerkt dient te worden dat de auteur hierbij een zeer beperkte definitie hanteert. Slechts groeperingen die zich gewapenderhand tegen de gevestigde orde verzetten worden hier als terroristisch aangemerkt. De enige natiestaat die dit boek als terroristische organisatie gehaald heeft, is Libië. In het eerste deel gaat de auteur in op de definiëring van het begrip, de oorzaken en achtergronden van dergelijke bewegingen, en – hoe kan het ook anders in het huidige tijdperk – het globale karakter van het verschijnsel. Vervolgens worden in deel twee een vijftiental landen onder de loep genomen waar volgens de auteur terroristische bewegingen actief zijn: Libanon, Libië, Sri Lanka, Noord-Ierland, Argentinië, Spanje, Algerije, Peru, Colombia, Duitsland, Italië en Zuid-Afrika. Het derde deel gaat in op de wijze waarop verschillende overheden pogen het terrorisme een halt toe te roepen. Hierbij wordt aandacht besteed aan ethische en juridische overwegingen en daaruit voortvloeiende antiterrorisme programma’s en strategieën.