De Jongeren Vredes Actie (JVA) was een radicaalpacifistische jongerenbeweging die bestond van 1924 tot 1940. Opgericht door een groep bevlogen jonge mensen, probeerde de organisatie leeftijdsgenoten te overtuigen van de noodzaak om zich voor de vrede in te zetten. Begin jaren dertig had de JVA afdelingen door het hele land en telde ruim tweeduizend leden. De JVA deed van zich spreken door het organiseren van congressen, het uitgeven van brochures en het verspreiden van pamfletten. De leden organiseerden antimilitaristische acties en probeerden door middel van petities en grote publieke bijeenkomsten mensen te mobiliseren. In een tijd van toenemende oorlogsdreiging verzette de JVA zich tegen agressief nationalisme en fascisme. Met de concepten geestelijke weerbaarheid en pacifistische volksverdediging ontwikkelde de jongerenbeweging een geweldloos alternatief voor militaire landsverdediging. Daarbij speelden latere voormannen van het Humanistisch Verbond, als Jaap van Praag, Garmt Stuiveling en Jan Brandt Corstius, een belangrijke rol. “Van jeugdig pacifisme naar geestelijke weerbaarheid” beschrijft de geschiedenis van de Jongeren Vredes Actie, geplaatst in de context van het Interbellum. Er is aandacht voor de ontwikkeling die de JVA in de loop van haar bestaan doormaakte, de belangrijkste activiteiten en de ideeën die bij de JVA’ers leefden.