Auteur verdiepte zich in boeken van diverse aan de Duitse communistische partij (KPD) gelieerde romanschrijvers. Hierbij ligt de nadruk op de plotselinge ideologische wending die de overstap naar de volksfrontideologie betekende. Volgens de auteur was deze koerswijziging van de Derde Internationale (richting samenwerking met de sociaal-democraten – die tot kort daarvoor nog voor `sociaal-fascisten’ werden uitgemaakt) niet enkel een poging een links eenheidsfront (trotskisten uitgezonderd uiteraard) tegenover het steeds sterker wordende fascisme tot stand te brengen. Aan de hand van de inhoudelijke analyse van vele romans en essays komt de auteur ook tot de conclusie dat het eveneens een gecamoufleerde ruk naar rechtse waarden was. Ze trof antisemitisme, homohaat, vrouwonvriendelijkheid en een sterke nadruk op het Duitse patriottisme, aan in diverse boeken. Centraal in haar analyse staan de auteurs Bodo Uhse en Ludwig Renn, maar ook vele anderen zoals Anna Seghers, Alfred Kurella, Alexander Stenbock-Fermor, Willi Münzenberg, Babette Gross, Fritz Erpenbeck, Elfriede Brüning. Het onderzoekt strekt zich uit van eind jaren twintig tot de beginjaren van de DDR, aangezien de auteur de oprichting daarvan in het licht van die volksfrontideologie ziet. Ook wordt de sterk afwijkende houding van de in Mexico in ballingschap verblijvende Duitse auteurs belicht en hun dissidentie t.o.v. de officiële partijlijn beschreven.