Chiapas

Hernández, al jarenlang actief in een organisatie van koffieverbouwende coöperaties, en tijdens de `dialoog’ tussen het EZLN en de Mexicaanse regering adviseur van het EZLN, beschrijft in dit lange essay het indiaanse karakter van de Zapatistische opstand. Hij geeft aan dat de opstand het gevolg is van een fusie tussen al bestaande Indiaanse verzetsstructuren (middels boerenvakbonden) en een groep van `buiten’ gekomen revolutionair (marxistisch-leninistisch) geïnspireerde intellectuelen. Hernández benadrukt dat ze in geen geval achter het karretje van verborgen belangen van buitenstaanders zijn gespannen [zie het boek Subcomandante Marcos: La genial imposture, van Bertrand de la Grange en Maite Rico], maar bewust hebben gekozen voor een radikaal nieuwe weg, gedwongen door de uitzichtloosheid van hun sociaal-economische en culturele positie. Tevens probeert hij de complexiteit en geregeld de interne tegenstrijdigheid van het Zapatistische gedachtengoed te duiden.