De kraakgeneratie

De auteurs, twee ex-kraaksters, zochten een achttiental mensen op (tussen 1955 en 1965 geboren) die actief zijn geweest in de Nederlandse kraakbeweging. De periode waarover ze geïnterviewd werden, beslaat grofweg de periode 1975-1985. Alle geïnterviewden werd gevraagd naar het hoe en waarom ze in de kraakbeweging terechtkwamen, hoe ze de functie van de kraakbeweging zagen, wat de verdiensten en zwarte bladzijden van die beweging waren, wat de kraakbeweging in het algemeen en voor hen in het bijzonder heeft betekend. Enerzijds is het goed dat er nu ook eens mensen van buiten Amsterdam (Groningen, Utrecht, Nijmegen, Diever) aan het woord komen. De tot nu verschenen boeken over de kraakbeweging hebben meestal een sterk Amsterdam-centrisch karakter gehad. Het is echter jammer dat de selecties uit de interviews zo kort zijn en eigenlijk nergens wat dieper op in wordt gegaan. Het lijkt ook alsof er bij iedere persoon een bepaald thema, issue of historische gebeurtenis naar voren gehaald is, waardoor diverse interviews de indruk wekken enigszins los van de algemene context te staan. Tot slot lijkt het alsof de interviews zo geredigeerd zijn dat de conclusie alleen maar kan zijn dat de kraakbeweging gediend heeft als broedplaats voor zich later tot `kleine grutters’ ontwikkelende alternatieve carrièremakers. Het boek is zeer fraai vormgegeven met veel foto’s en afbeeldingen van allerlei pamfletten, losse aantekeningen en ander materiaal afkomstig uit privé-verzamelingen en het Amsterdamse archief van de kraakbeweging, het `Staatsarchief’.