De reis van Horace Pirouelle

Philippe Soupault had het idee voor de onderhavige novelle toen hij in 1917 als militair proefkonijn in het ziekenhuis lag – hij behoorde namelijk tot de groep van vijftig rekruten die voor het testen van een nieuwe remedie tegen tyfus was ingeloot. In een radio-interview uit 1975 voor France Culture vertelde Soupault dat de kern voor het verhaal hem door de dood van een medestudent aan de universiteit werd ingeblazen: een zwarte die ervan droomde naar Groenland te gaan ‘als naar het paradijs’. ‘Dat was, zoals dat heet, al te dol,’ stelt Soupault in zijn woord vooraf, ‘Horace Pirouelle, burger van de Republiek Liberia, neger, kruidenier, automobilist, minnaar en meester in de rechten wordt ontdekkingsreiziger! […] Die zwarte op dat schiereiland van ijs en sneeuw!’ Hoe het ook zij, Soupault heeft die al te dolle droom literair verwezenlijkt in een ongewone novelle die de vorm van een door Horace Pirouelle bijgehouden dagboek kreeg. De reis van Horace Pirouelle dateert in zijn eerste versie van vóór de binnen de historische avant-garde essentiële tekst Magnetische velden die Soupault samen met André Breton schreef, maar werd pas jaren daarna in zijn definitieve versie gepubliceerd. In die context is het een waardevolle tekst binnen de ontwikkeling van die avant-garde.