Miguel Garcia’s Story

Miguel Garcia (1908-1981) was één van de Spaanse anarchisten die na het verlies van de Spaanse Burgeroorlog besloot om samen met kameraden zoals Francisco Sabate en José Lluis Facerias de strijd tegen het Franco-bewind in Spanje voort te zetten. In deze brochure zette hij zijn persoonlijke herinneringen op papier. De periode die hij beschrijft bestrijkt zijn vroege jeugd tot aan het einde van de Spaanse Burgeroorlog. Hij schildert hoe hij opgroeide onder invloed van zijn vaders militantie in de anarchosyndicalistische vakbond CNT, waarin zijn vader een bekende persoonlijkheid was. Zijn vader schrok er niet voor terug om zich gewapenderhand te verdedigen tegen de constante intimidaties en liquidaties van de zijde van de politie en knokploegen van de werkgevers, die kort na WO I probeerden de CNT kapot te maken. Zijn vader overleed indirect aan de gevolgen van een arrestatie. Miguel werd krantenjongen en verdiende zo de kost voor de familie. Bij een staking van deze krantenjongens ontstonden relletjes waarbij twee krantenjongens dood werden geschoten en Miguel gooide een steen naar een Guardia Civil die ernstig gewond aan zijn oog raakte. Miguel vluchtte naar Frankrijk om enige tijd later weer terug te keren. Op veertienjarige leeftijd sloot hij zich aan bij de CNT. Op 19 juli 1936 had Miguel een actieve rol bij de spontane volksopstand tegen de staatsgreep die Franco die dag was begonnen. Daarna trok hij met de anarchistische milities naar het Front in Aragon en bij Madrid. De brochure wordt afgesloten met enkele persoonlijke herinneringen van goede vrienden van Garcia die zij bij zijn dood optekenden. Wie meer wil lezen over Garcia‘s leven na het einde van de Spaanse Burgeroolog wordt aangeraden zijn memoires over de clandestiene strijd tegen Franco en zijn daaropvolgende gevangenisstraf van 20 jaar te lezen. Zie daarvoor `Spanien: Kampf und Gefangenschaft‘ (Karin Kramer Verlag, Berlin, 1975).