Stuk hout

Er wordt ontwapend, bewonderd, gesprongen en gezweefd. Overmoed is er, lichte euforie. En aan het einde op zijn minst een vermoeden hoe je met het heelal te verstaan. De grens tussen het dagelijks leven en gene zijde is er dun. De steden mankeren iets. Het jarenlange verbijten komt aan bod. De werking van het licht. Het wegsterven van een klank. Er wordt ontwapend, bewonderd, gesprongen en gezweefd. Overmoed is er, lichte euforie. En aan het einde op zijn minst een vermoeden hoe je met het heelal te verstaan.