Zwarte huid, witte maskers

Frantz Fanon heeft het denken over kolonialisme en racisme blijvend beïnvloed. In Zwarte huid, witte maskers (1952) beschrijft Fanon wat het psychologisch doet met een zwarte persoon om te leven in de witte westerse wereld: de manier waarop zwarten duidelijk wordt gemaakt dat ze minderwaardig zijn en hoe zij dit proberen te compenseren door zich ‘wit’ te gedragen. Zwarte mensen worden gedwongen ‘witte maskers’ op te zetten. Fanon was een van de eersten die over de psychologie van de zwarte mens schreef. Hij streefde ernaar de vervreemding van zwarten op te heffen, maar hij sprak ook over ‘Blanken die niet minder van zichzelf vervreemd zijn geraakt’. Het gedachtegoed van Fanon is terug te vinden bij voorvechters van (nationale) bevrijdingsbewegingen zoals Che Guevara en Malcolm X, in studies over postkolonialisme van bijvoorbeeld James Baldwin, Angela Davis, Achille Mbembe en Edward Saïd, en in werken van hedendaagse literaire schrijvers als Teju Cole en Ta-Nehisi Coates.